TAY TAY TAY (DAY DAY DAY)

Bize yürümeyi öğretirken, güvende hissetmemiz için önce ellerimizden tuttular ve “TAY TAY TAY “ dediler. Sonra yürümek için güvenimiz olduğunu görünce “TAY TAY TAY” demeye devam ederek, ellerini çektiler. Yürüdük. Arkadaşıma sordum, Kıbrıs’ta da “DAY DAY DAY” diyerek, öğretmişler yürümeyi bebeklere. Demeselerdi, öğrenemez miydik?. Öğrenirdik illaki, hazır olmak için daha mı çok korkardık?. Vaktinden geç mi yürürdük? bilemiyorum ama illa ki yürürdük o besbelli. Biraz erken davranmış olabilirim ama bu virüs salgının sebebi her ne olursa olsun tüm insanlığa öğretmek için geldiğini düşündüm. Bu virüsün yaydığı olumsuz enerjiden arınmak için bilim insanlarından özür dileyerek, yazılarımda virüse, HOP VİRÜSÜ” diye isim taktım. Çünkü HOP çok hızlı koşan hepimize, tüm insanlara tarihte bir çok benzeri atılan en ağır tokatlardan birini attı. Ezberimizi bozdu, bozmaya da devam edeceğe benziyor. Hayat bir yolculuk malum. Her yolculukta olduğu gibi bu yolculukta da yürüyoruz. Şimdi, bozulan ve daha da bozulacak ezberimizle, hayat yolumuzun daha farklı olacağını öngörmek için kahin olmamıza gerek yok. Değişen dünyaya uyum sağlamak yeniden yürümeyi öğrenmemiz kaçınılmaz gibi görünüyor. Yine tarihi kaynaklara bakarsak, insanlığın elinden tutarak, pek çok kez yeniden yürümeyi öğreten başka başka adlar altında pek çok felaketlerin yaşandığını, felaketlerin ardından, bu felaketlerin “TAY TAY TAY” diye diye insanlığa yeniden yürümeyi öğrettiğini de görürüz. Bu kaynaklar, aynı zamanda bir dönem akıllı, uslu yüründüğünü, çağlar değişse de insanın özünün aynı kaldığını, tehdit ortadan kalkınca TAY TAY TAY seslerinin unutulduğunu da gösteriyor. Küçük, büyük çıkarlar, ben merkezcilik, para ve güce tapınma, vefa yoksunluğu, entrika düzeni, fırsatçılık, yakıp yıkma, bölüp parçalama, doğaya ve insani değerlere saygısızlık ve daha bir sürü şey. Tüm bunlar, insanların gruplar halinde yaşamaya başladıklarından beri varlar, tarihi hafıza kayıtlarımızı dikkate almadığımız sürece de var olmaya devam edecekler. Şimdi, sadece görünür ve görünmez kahramanların işinin başında olduğu, diğer insanların geç de olsa bebekler gibi evlerinde oturduğu bir dönemi yaşıyoruz. Elbette zaman alacak, elbette acılar yaşanacak ama çok uzun olmamasını hepimizin yürekten dilediği HOP tehdidi ortadan kalkacak. İşte o günlerde, çok değişmiş bir dünyada hayat yolculuğumuza kaldığımız yerden değil, değişen koşullarda yeniden devam edeceğiz. Sözün özü; bozulan ezberlerimizle yeniden yürümeyi öğreneceğiz. “HOP” bize TAY TAY TAY (DAY DAY DAY) diye yürümeyi yeniden öğretecek. Yürümeye başladıktan sonra bu sesleri hep duyumsayarak yol alır mıyız? Almaz mıyız? Onu da zaman gösterecek.